dirliği bozuldu uykularımın
gönül bahçemde ağaçlar sarı
mavi,siyaha satmış rengini
çok sevdiğim cumartesileri de yüzüme gülmüyor
yoksun ve hiçbir kent bana yaşanılası gelmiyor


huzursuz biri değildim ben böyle
rüzgardan,yağmurdan böyle korkmazdım
türkü temizliğindeydi cümlelerim
kirli kelimeler çıkıyor şimdi ağzımdan
aklım almıyor
yoksun ve hiçbir kent bana yaşanılası gelmiyor


iki kişiyi yan yana görsem canım sıkılıyor
denize taşlar atıyorum,alnım kanıyor
sen hatırlamıyorsun beni,kimse hatırlamıyor
tenhalık ötesindeyim yalnızlık bile kapımı çalmıyor
yoksun ve hiçbir kent bana yaşanılası gelmiyor


sular bardakta durduğu gibi durmuyor
güvercinleri severdim onlar da çekmiş gitmiş
ne göğe elim varıyor ne denize
iz düşüremiyorum ne kaleme ne kağıda
yoksun ve hiçbir kent bana yaşanılası gelmiyor