[ Yüzünü sığmayan hayallerime çizdim.
Seni incitmeden
İlk adımlarını, göremediğim,
Rüyalarımda sakladım usulca
Gülücüklerini özledim gamzeli yanaklarına,
Düşen buse mi aradım.
Ayrılık çökerken temmuz ayının
Kavurucu sıcağında,
Acımasızca horlanıp
Alırlarken kucağımdan seni;
Kopartılan çiçeğimin tohumları,
düştü yüreğe
Belki
yeniden yeşerirsin diye
Sakladığım gözyaşlarımın
penceresinden serptim arka bahçeye
hasretle bekledim bir gün çalarsın kapımı
avcunda getirirsin umutlarımı
Yumuk,yumuk ellerini öperek,
Pembe gül yanaklarını koklamak istedim.
Duyamadım dudaklarının arasından
ANNE demeni
Ağzının kenarlarına bulaşan ak sütümün,
iki damlasıyla
koparttılar seni benden
Sorma unuttun mu asla...
Sende duymadın yavrum dediğimi.
Kaldırım taşlı sokak arasında
Misket oynarken, ve sen yavrum...
Köşe kapmaca oynayan çocukların,
Arasında aradım seni.
Koşar gelirsin diye
Seyrettim habersizce
Senin için yazıp, sahneye koyduğum eseri
oynuyor yüreğim baş rolde sen
Oyunun adı
Ölü ölüme dirisi dirime gelme...
Sen söylemiştin ya hani
Bir gün yazarsan bu eseri
Ayakta alkışlar seni
Hatırladın değil mi.
Sahnede ışıklar sönüp yanınca,
Kapanıyor yüreğimde perde
Seni alkışlıyor hasretim
Gözyaşlarım senin için akıyor
Mutlu yıllar bebeğim.




OTUZ BEŞ SENENİN HASRETİNE KOCAMAN BİR YIL MUTLU YILLAR BEBEĞİM
SEN ÜZÜLME RÜYALARIMDAN SEYREDERİM SENİ...