Akşam karanlığı,

Güneşten intikam almak istercesine

Tüm çalımı hıncı ve acelesiyle

Gölgeleri toplayıp kalıntılarını silmek istiyordu


Kadını gördü bir kenarda

Orta yerde kalakaldı adam!..

Çözüldü diz bağları tir tir titredi

Ilgıt ılgıt eridi ateşinden yağları

Gök yarıldı dağlar yürüdü sanki

Güneşi kıskandıran parlak bir ışık kamaştırdı gözleri



Etrafına bakındı şaşkın şaşkın..

Ne aradığını bilmeden

Herşey durdu dondu kaldı zaman

Kalabalığın cismi silindi her biri oldu gölge

Sesler sustu kulak kesildi sessizliğin gebeliğine



Pek mahzun duruyordu kadın

İçi burkuldu dili tutuldu aklı da

Varıp sarılmak istedi varamadı

Ellerinden tutmak istedi uzanamadı



"Rabbim." dedi

Ne güzel yaratmışsın

Sanki bir ceylan bir melek...

Bu ne güzellik.

Ama neden bu hüzün?!.



Her halini seviyordu

Kalbini ve ruhunu orada bırakıp

Cesedini sürükleyerek uzaklaşırken

Yeniden canlandı önce uğultular sonra gölgeler