ÖMRÜM DEĞİRMEN
Gençlik çabuk biten,
Rüzgar gibi esen. İpi kopmuş bir uçurtma, Gökkuşağından balondu giden. Damlar bal dudaklara, Billur kadehinden dökülen. Şimşir ağaçlara, Mendil bağladım dileklerden. Baharda sevdiğim güzel, Söyler içten bir gazel. Gitti uzaklara eserek yel, O şimdi bana oldu el. Yamaç, bir tepeden, Ansızın akan bir sel, Yolların aşılmaz engelden, Taştan sanki bel... Bozulmuş bir bağ bedenden, Kalmış salkım düşüncelerden, Bu can üzümsüz dalında. Yaprak açmaz yaşarken. Karanlıklar ormanı gecelerden, Ömrüm susuz bir değirmen. Öğütür beni durmadan toprak! Un olur yüreğim, buğday daneden. Dayanılır gibi değil yaşamak. Almayı, vermeyi Bir tarafa bırak! Kendimle onardım, kendi kendimi, Suyla yıkarsın bendimi. Nöbet sırası bize geldi mi? Döne döne, Ağır ağır öderiz bedelini… Figen ANAR |