Son şiirimsin…Bir hazan mevsimi idi Şairin dizelerine takıldım kaldım Kendimi şairden saydım, yazdım. Bazen kırık bir saz bir garip sözdüm Sele karıştı her lahza Görmedi kimse kum fırtınalarını… Bir hazan mevsimi idi Düşler ülkesinde bir düşe yattım Maviye boyadım tüm dünyayı Bazen yeşil bir göze methiyeler düzdüm Rüzgârda savrulan saçlara ahenk kattım Yerde alıp gökte sattım dört mevsimi Duymadı kimse hüznün koynunda yatan sesimi… Bir hazan mevsimi idi Kendimi şairden saydım, yazdım Aşk ateşinde yanan kor alev sözdüm Hem çoktum teklikte, hem çoklukta azdım Y/azdım.! Bir hazan mevsimi idi Çat kapı bir çift göze vuruldum Aşk deryasında yandım kavruldum Şimdi bir güzelin koynunda soluklanıyor Dizelerim… Sen ömre düşmüş nev-baharım Sen buz tutan yüreğimi ısıtan son Cemrem Kendimi şairden saydım, y/azdım Şimdi seni söyler mısralar, dizeler Sen benim son şiirim Ömre düşen son CEMREM’sin…!!! İbrahim ALTIKULAÇ “Senin Uğruna” |
Sen buz tutan yüreğimi ısıtan son Cemrem
Kendimi şairden saydım, y/azdım
Şimdi seni söyler mısralar, dizeler
Sen benim son şiirim
Ömre düşen son CEMREM’sin…!!!
gönle sevda düşerde bahar gelemz mi o gönle
yazmaz mı o yurek dökülmez mi kaleme kağıda
haykırmaz mı dağa taşa duysun diye
kutladım yüregin sesini
kaleminiz daim güzelliklerle olsun