yaşamak milyon kişiliktir ustanasıl sevmeli bir insan hani;bahçende bir ağaç vardı ya meyvesiz her mevsim severdin ya onu hangi bahar olursa olsun yeşil sarı gri sevmelerin dili renksiz üryan sevdiğini bilmeli can öyle sevmeli nasıl yaşamalı insan alemi zapta geçirenlere gülmeli öylesine değil beynin çatlayıncaya kadar düşünmeli şal giyinirken cüceler sen çulundan utanmadan nasıl ölmeli bir insan yaptığın işler önemli varsa eğer,senden doğan seni geçmeli keçe teper gibi yollar tepmeli sokağından,hatta şehrinden,hatta ülkenden büyük bu dünya avuç içlerinde küçülmeli sadece senin beben değil ağlayan her çocukla ağlamalı birdir gülme dili bütün çocuklarla gülebilmeli velhasıl bir insan;gerine gerine sevmeli gerine gerine ölmeli kasım |
Asgari insanlık denkleminde
Vicdan büyütmektir
Yaşadığını sandığın her şey adına…