3
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
1072
Okunma
"Uçmağa varmıştı tam üçyüz otuz yıl vardı
Kâh gerçek oldu hayâl, kâh ise yarım kaldı..."
Evliyâ Çelebi’ye ve hayâllerimize armağandır bu şiir-masal...
Ol Kaptan-ı Derya’ya duâ ile başlayan
Masalın ortasında, yaşlıca bir adamdım.
Kendi dileğindeki na-kâbule ağlayan...
Ağyar mutavassıt idi, kibr ile söz almıştım.
O gece de, beni cezbesiyle bağlayan,
Sultan’ı hayran eden Ayazlar’da kalmıştım.
Isırsa da yün sedir, sızıverip kalmıştım.
Muhabbet koyu hâki, derindeyken kıraat...
Biliyordur dedi Ayaz, kendisinin anıldığını,
Bilmez ki cahil âdem ânı kimin sevdiğini.
Nereden bilsin dedim böyle kıskanıldığını,
Onu yoran geziler ahh bence bir sefahat!
Sorsa mıydım hâceden, nasılsa uykudaydım,
Bilmem acep günah mı, pek masumca davrandım.
Dua etmeliyim dedim, belki de sürçer dilim,
Deli gibi ağladım, tebessümle yalvardım;
Rûyadayken nasib mi, Resûl-u Kibriyya’dan,
Şefâat’in yerine dilemek bir seyahat...?
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
