Gazetelerin ilk sayfalarında , anşılamayacak büyük yalanlar vardı. orta sayfaların en köşesinde , bir iki satıra sığdırılmış bir haber..."TİNERCİYİ PARKTA ÖLÜ BULDULAR." işte o gün doğdu bu şiir....

Sizler daha fazla çalabilmek için kavga ederken sıcak yerlerde
Onu bir parkta ölü buldular karla kaplıydı her yeri hiç kimse ne zaman
Öldüğünü bilmedi.
YASAK BANA PARK KÖPRÜ ALTI
Bende sizleri sevdim kar taneleri,
Bunca yanmışlığıma,
Bunca yalnızlığıma inat.
Bırakmadınız ya beni, hoş, bahar geldi mi
Sizler de gidiyorsunuz,
Olsun diyorum.
Onlarında evleri var ve evlerine gidiyorlar.
Ne acım geliyordu hatırıma,
Ne yokluğum, yoksulluğum.
Ve hiç biriniz benzemiyordunuz ötekine.
Sıcacık yağıyordunuz üstüme.
Hem, öyle güzel ısıtıyorsunuz ki içimi,
Yağıyorken siz,
Korkmuyorum, yalnızlıktan, yalandan,
Kancıklıktan,
Ve korkmuyorum polis amcadan.
Ve fırıncı Ahmet kovalamıyor benini.
Ben de sizleri sevdim.
Olmayan annemi sevdiğim gibi.
Ben de sizleri sevdim,
Yağın üstüme, aka beleyin bedenimi.
Ben de sizleri sevdim ölümün kar taneleri…
Geceleri sevmiyorum ben.
Geceleri soğuk oluyordu.
Ve kötü adamlar yanaşıyordu yanıma,
Gelmeseler diyordum, olmasalar diyordum,
Ölsünler demiyordum, onları da seviyordum.
Tamam, uzundu tırnaklarım çakı mı vermiştiniz?
Tamam, kirliydi yüzüm su mu göstermiştiniz?
Kin yoktu yüreğimde,
Ama siz sevmediniz.
Bir Topal Hilmi sevdi,
Ve gecenin bir vakti becerdi…
Sizler nutuk söyleyenler,
Sizler laf üretenler
Sizler köpek besleyenler
Siz neredeydiniz?
Adımı bilmem ben.
Babamı bilmem.
Evim yok,
Annem yok
Ve sevenim
Ve bekleyenim
İsterim, sevenim olsun.
Ve babam
Ve annem
Ve annem
Ve evim
İsterim bir tabaktan yiyelim aşımızı
Ve kavgamızı
Ve sevdamızı paylaşalım isterim…
Beni sevsinler!
Beni sevsinler!
Beni sevsinler isterim.
Gecenin bir vakti uyanırım ağlayarak.
Gecenin bir vakti uyandırırlar.
Yasaktır parkta uyumak.
Ekmek çalmak yasaktır.
Peki, yasak değil midir?
Çocukları kullanmak?
Sen!
Ahmet amca,
Rıza dayı sen!
Hep doğruyu söylersiniz değil mi?
Hep, doğruyu öğretirsiniz çocuklarınıza.
Ya sen,
Ekmek çaldım diye ceza kesen hâkim amca.
Ve okuma bilmiyorum,
Ve kirliyim diye
Çocuklarını benden uzak tutan öğretmen.
Ve sizler tüm insanlar…
Açtım ben!
Hırkam yoktu üzerime giyecek.
Ellerim kirliydi, yüreğim temiz.
Ya sen doktor amca, ya sen!
Çekebilir misin yüreğimin filmini?
Annemi özlüyorum en çok.
O öldüğünde yedisindeydim ben.
Babamı vurmuşlar, babamı bilmem.
Ve ben sokaklara düşmeden;
Yani tinerci,
Yani köprü altı çocuğu,
Yani kötü,
Yani namussuz olmadan
Annemin hayalleri girerdi düşlerime…
Ve çok özlerdim onu,
Özlemenin,
Ne demek olduğunu bile bilmeden.
Bende sizleri sevdim kar taneleri.
Hepiniz karsınız da benzemiyorsunuz ötekine…
Beni sevmedi insanlar kar taneleri,
Beni bıraktılar önce…
Beni evsiz,
Beni ekmeksiz,
Beni aşsız bıraktılar.
Sonra evim yok diye,
Sonra ekmeğim yok diye
Sonra aşım yok diye
Sevmediler beni.
Ben de sizleri sevdim kar taneleri…
Yağın üstüme,
Kapatın bedenimi.
Saklayın kirli tırnaklarımı,
Aka beleyin geleceğimi.
Olmayan annem gibi…
İnanın bana tüm insanlar
Kirli olan yüzümdü
Yüreğim değildi
Bir kez sevseydiniz beni
Yürek bağlamayacaktım
Kar tanelerine,
Bir kez dokunabilseydiniz saçlarıma, tiksinmeden.
Ve bir kez bakabilseydiniz;
İnsan gibi gözlerime.
Ben de gönül vermeyecektim kar tanelerine…
Bitti… Bu gün bitti hikâyem.
Artık rahat uyur çocuklarınız
Sizler, uyuyan çocuklarınızın
Üzerlerini örtersiniz üşenmeden,
Suçlu çocuk, öldü yazar,
Üçüncü sayfasında gazetelerin.
Tinerciyi parkta ölü buldular
Artık gidiyorum ben.
Annem kar taneleri benim.
Anneme gidiyorum ben…