GÖNÜL MEVSİMİNE UY
Gönlünde büyüttüğün sözler uçup gitmeden,
“Seviyorum” de gitsin gerek yok bahaneye. Senden hızlı yol alan ömür henüz bitmeden, Demem o ki, yerleşsen özlediğin haneye… Koy ver dokunuversin üşüyen ellerine, Mızrabıyla değinsin gönlünün tellerine, Kış günü taşır seni ilkbahar yellerine, Bir hayata bedeldir böyle birkaç saniye… Şartları türlü türlü, yokuşu var düzü var, Mevsimlerden yaz olsa baharı var güzü var, Sır olup uçsan dahi gören gönül gözü var, Tadı az, acısı çok şifa verir sineye… Söz konusu sevgidir yaşattıran yaşatan, En ulvi bir duygudur benliğini kuşatan, Öyle bir iksiri var ruhunu yumuşatan, Gönül mevsimine uy, geç kalırsın seneye… Ayser ÖZBAKIR |
Esintiye kapılan nicesi deli yaprak,
Yılın son günlerinde, düş- sürül kaldırımda!
Edilmez belki kabûl, değdiği yerde toprak;
"Beni, niye anmadın" dal denen balkonumda. .......kadiryeter
Saygımla Selâm ederim... Sağolasın.
Kadir Yeter. 26.12.2012- TRABZON.
w.edebiyatdefteri.com/siir/680486/gonul-mevsimine-uy
Ayser ÖZBAKIR'A