BEN/CİL/LİKKime baksam kendine pâye verme faslında Ve hatta zaman zaman buna ben de dâhilim Olgun insan bunlara gerek duymaz aslında Demek ki olmamışım, demek daha câhilim Diyeni hiç görmedim "benim yoğurdum kara" Peki kim kalbimizde açıyor bunca yara? Kime sorsan müslüman, günah işlemez, hâşâ! Lafta herkes sürekli yapmaktadır inâyet Ya nefsine tapan kim, kimler şeytana maşa? Nedir bunca tecâvüz, nedir bunca cinâyet? Mermiyi kim sürüyor, kim çekiyor tetiği? Biraz dürüst olalım, budur işin etiği "Ben şuyum" demek kolay, "ben buyum" demek basit Önemli olan neyiz başkasının gözünde? Her insan biraz kıskanç, her insan biraz fasit Çok konuşanın mutlak yalan vardır sözünde Adetiyse birinin sürekli kendin övmek Bence bütün yaptığı suyu havanda dövmek! Kimisi şiir yazar, bolca gürleyip eser Baksan gerçek hayatta süt dökmüş kedi sanki Hep kendisine yontar, zannedersin ki keser Sert birine rastlarsa bir anda olur kanki! Kendi değilmiş gibi herkese savaş açan Çağırdığı meydandan kendi olur ilk kaçan Velhasılı her insan tevâzûyu bilmeli İndirmeli burnunu "kaf" denilen o dağdan "Bencillik" denen şeyi lügatından silmeli Yoksa sesler yükselir sürekli soldan sağdan Birgün resti görülür, düşer komik hâllere Laf edecek yüz kalmaz, dönüverir lâllere. Uzun lafın kısası: Kim kendini överse düşer gözümde çaptan Gittiğin rota yanlış, çevir dümeni kaptan! 25aralıkikibin12. . |
Hece şiirlerinde genellikle hissedilir şairin ıkınıp sıkındığı; bu şiir çok rahat yazılmış, bu da ustalık demek.