KonukŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Lütfen sonuna kadar okur musunuz ! Sabrınıza teşekkürler...
Dün gece yalnızlık hiç uğramadı,
Dün gece yelkovan uçtu, durmadı, Onunla duygudan duyguya geçtik, Dün gece özel bir konuğum vardı... Geçmişle, bugünle hiç övünmedi, "Önce ben, ille ben, hep ben" demedi, Yalan söylemedi, beni üzmedi, Dün gece özel bir konuğum vardı... Nice şarkılarda, coştukça coştuk, "Arda boyları" nda hüzüne düştük, Hep gözgöze geldik,çok çok öpüştük, Dün gece özel bir konuğum vardı... Adı Oğuz, teni ipek, çok tatlı, Biz ona, o kedilere sevdalı, Henüz yirmi aylık bir delikanlı Dün gece özel bir konuğum vardı ! 1997 İstanbul 1997 İstanbul |
Belki parmak çocuk değildik hiç birimiz ama parmak çocuk kadar çaresiz ve ilgiye muhtaçtık.
Minicikti ayaklarımız hala çocuk ayakkabılarına bakarken bir zamanlar bu kadar küçük ayakkabıları giyen birilerinin ileride nasıl olup da o adımları kötülük yapmak için atabildiğine şaşarım. İnsan kötü doğmuyordu, her bebek iyilikle başlıyordu hayata öyleyse kötülük bilinçli bir tercihti aslında.
Bilinçli tercihini iyilikten yana kullanan dostlarıma selam olsun …Ş.K