DİKENLİ GÜL LEYLA
DİKENLİ GÜL LEYLA
Beklemekle geçti ömrümün sonbaharı Hep sevdiklerimdi ,terkedip giden Hayatımı çarptım ,yalnızlıklarımla Topladım bir kenara tüm anılarımı Son kez eşitledim, parelel,yollarımı Hangi gecenin soğuk ikliminde donmuşum Hangi sevdaya yenilmiş malup, olmuşum Unuttum kendimi kimdim ben .....? Yalnızlık treninin son Kaçak yolcusu vagon aralarına sığınmış bir deliydim oysa son bir bilet vardı elimde kimliksiz.. Keşkelerle dolu bir hayatın,, Keşke sen olmasaydın diyen kaderin yolcusuydum Dağların çığ düştüğü eteklerinde inecek var...! Durdurun zamanı durdurun inecek var...! Kalk hadi gururum, Suskunluktan hapsettiğim yüreğim kalkın..! Boş kalmış ellerim ,dermansız ayaklarım unutulmuş gözlerim kalkın hadi Mevsimi olmayan bir kalbe gidiyoruz.. Bugün doğduğumuz anda ölme vaktidir Talihsizliği mezara gömme vaktidir. Volkanların patladığı .buzulların eridiği,, Yeni bir çağ açma vaktidir. İçinde bir kıyamet sancılı bir ruh saklayıp şizofreni duygularda bir aslanın ağzına dayanıp son şehadetle gülme vaktidir. çöl rüzgarlarında savrulup ,seraplı vahalarda kurumuş dillerde içini dökme vaktidir. O gün bugündür ya sen gelirsin yada kıyamet kopar ..... Yeşil bir vadinin en kuytu köşesinde hıçkıra hıçkıra ağlayacağım yağmurlarla yarışacağım sellere kapılıp savuracağım kendimi her yanımda tutunacak dallar olsa da boğulacağım bu hissiz duyguların içinde Ben hayata tutunamamış dikenli gül Leyla Sen toprağımda köklerimi kurutan bir mecnun Bıraksaydın kendi dalımı kesecek bir cellat bulurdum aslında Kaç kez cinayet işleyeceğiz söylesene durmuş kalbe kaç kez can vereceğiz Can bedenden ayrılalı zaman durmuş zaten Bu sevdanın katili sensin ... AYŞE CANİBERK GÜMÜŞ KALPLER 24.12.2012 |