"Ben yavrumu kuş sütüyle besledim
Perçemini gül suyuyla ısladım"

Annemin söylediği bir türkü
Kimin olduğunu bilmiyorum. Devamını da bulmuş değilim.

Bir çocuğun beşiğine eğilir gibi
Solmuş bir çiçeğe sesleniyor annem
Billur sesiyle
"Ben yavrumu kuş sütüyle besledim
Perçemini gül suyuyla ısladım"

İnce sesli bir kadın
Hıçkıra hıçkıra ağlıyor içimde
Zaman yapışıyor elime, eteğime
Tek katlı o küçük ev gözlerimin önünde
Aç kapıyı, ben geldim anne
Kalbimi alıp ellerine
Güneşi yerleştir yüzüne
O Billur sesinle
Ninniler söyle
Ağlarken sarıl yine
Kayıp gitme bilinmezliğe

Gölgeler anne
Bir uzayıp, bir kısalıyor
Aynı hayalleri kemiriyor
Her tomurcuk patlamıyor
Bazı güller içine açıyor
İçine kanıyor anne
Güneş gölgeli bir güne doğuyor

Uzaklarda görünmez bir yol var anne
Ayaklarım sınırlar içinde
Öyle dikkatli yürüdüm ki
Uçurumdan aşağı düştü hayallerim
İçime gömülüyorum
Hayattan ders alıyorum
Kendimle yüzleşip
Savaşmak için yazıyorum

Her doğum neden sancılı anne
Göklerin duyacağı feryat dilinde
Ağlarken, gülmeyi öğretmek bir bebeğe
Niye
Bir sayfa daha aç ömrüne
Yine o billur sesinle
Ninniler söyle
"Ben yavrumu kuş sütüyle besledim
Perçemini gül suyuyla ısladım"


Zeynep Özmen
14Mart2024