25
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
1923
Okunma

Üşüyorum
Sustu z/aman dilendi an be an
Kuruldu yalnızlık dizlerimin dibine
B/akıştık çağladı uzun bir zaman…
Zuhur’un akla ziyan…
Açıldı kapıları anıların
Depr/eşti bana senli anlar
Titriyorum yokluğuna
Z/ılgıt z/ılgıt sen sessiz çığlıklarım
Firari fikirler salıyorum geceye
Hüzme, h/üzme sana kapanıyor gözlerim
Düşüyor sen’ler çözgüsüz bilmeceye
İlmek ilmek d/okuyor hasreti tenime kirpiklerin
Ellerim uzanıyor yokluğuna
Bir el ver’’ el gibi olsun varsın’’ o el senden olsun
Uzak olsun ne cıkar…
Üşüyorum…
Avunmaz bir ben yokluğunda varlığına direnç
Artçıları dize, d/ize sürgün
Son yıkımı b/ekler ömre gönül nafile
Mah/şer kalabalığı yalnızlığım
Ayaz çaldı,
Ben yanarken sen üşüyorum
Sen k/anıyorum
Biliyorum vuslatın uzak
Biliyorum döngüsü tutsak
Suskunluğuma susuyorum
Susuyorum sana
İçiyorum kana,kana sol yanım yanar
İçim sen y/anarken
Dışım ben üşüyorum
Can Cezayir Aydemir
5.0
100% (22)