Kayra'ya (Günlükler)2
I
Öyle Bir Yorgunum Ki Kayra, Üç Günde Yedi Tepesini Taşıdım Sırtımda Sanki İstanbul’un. Hiç Sonu Gelmeyecek Sandığım Miskin Zamanlarımın Sonrasında, İlk Defa Bu Kadar Huşunda Oldum Sabah Ezanının... Bu Rahvan Halimden Şikayet Ettiğimden Değil İnan Hiç Birşey. Dualarının Ucuna Bağladığım Bir Zafer Bu Yangın Renkli Saçlarının Ortasında Ki Ayrığım, Görmediğim Gözlerinin Kenarında Bağdaş Kurmuş Mutlu Bir Tebessüm Kırığıyım... II Yalnızlığımın Kenarına Gel Kayra Arınmış Bir Geçmişin Pişmanlığında Sana Seni Göstereceğim Kurduğum Düşlerin İzini Sürelim Beraber Sana Hiç Dokunmadan Yalınayak Geçeceğim Güzelliğinden Gözlerinde Ki Zifiri Törenlerin Sonra/Sızı/Yım Tüm Kayıp Şiirlerini Saçının Sarısına Ki Duvağa Hicvedeceğim Uzat Ellerini Artık Sadece Parmak Uçlarından Öpeceğim… III Gidiyor Musun Kayra Daha Bir Merhabanın Kıyısındaydık Oysa Hükmü Anlatılmaz Ki Senli Zamanların Kal Biraz Daha Aşkı En Sona Bırakıp Havadan Su’dan Konuşalım Bir Adım Atarsan Ölümü Öp Kayra Çayım tavşan kanı Bekle Biraz Daha İki Lafın Belini Kıralım… Faruk Civelek |