UMUTLAR YİTİNCE
Bir çığ gibi büyümekte hasretliğin git gide içimde;
Gem vuramıyorum artık beynimi kemiren düşüncelere. Serapsın sanki yanına varamıyorum, Zaman denilen bu meçhul varlık içinde. Elem,kaygı ve yalnızlık; Bunlarla yoğurdum hep benliğimi... Dalında geç yetişmiş bir gül gibi, Bekliyorum hazan mevsiminin gelmesini. Uykularımı bölmekte kâbuslar. Yitip gitti ard arda, o tatlı, o pembe dünyamdaki umutlar. Belirgin, anlımdaki derin çizgili hatlar Ve ağardı başımdaki saçlar. Bir yolculuk başlamak üzere artık belli ki... 18.11.2002 Erman Ulusoy Kırklareli |
Gem vuramıyorum artık beynimi kemiren düşüncelere.
Serapsın sanki yanına varamıyorum
Zaman denilen bu meçhul varlık içinde.
Değerli dostum
yürekten kutlarım
Enfesti şiir
İçindekileri anlatmaya insanın nefesi yetmez
Çok içerikli
Sevgi ve hürmetimle