GAZELLE AŞKGAZELLE AŞK Ve gitti… Tünemiş kuşlar, yuvasından Hayatın rahminde, alaz bir ışık Göğün doğumunda! Ellerini, ışığa uzattı Kör ayînlerde kutsadı bedeni Büyüdü… Rahibenin gizli düşlerinde Bâkir ruhu, köle… Esaretin, yasaklı meyvesi Dişlerinin kovuğunda Yuvalandı, yumurtasında. Serdengeçti mısralar ucunda Ahêste harfler … Alfabenin, mihenk taşı sadakatinde Yoz beyinler kuşağından, sıyrıl. Hayat, kısa cümleler gibi Kurgusunda bir gecenin, Ayaz vurdu kıyılarıma Soğuk ve tınısız… Yeşil bir memeye yatmak gibisin sevgilim! Sızağında nazının, iç titreten nefeslerde Hadi, ikiye böl bizi! Yarım meyve kılma, seccâdemizi İnancımızın soğuk ikliminde Tatlı, şeytani bir ses gibi fısıldıyorsun, kulağıma Varlığın, genzime küpe Yabancılığında, üryanım Ve isyanım diline Peltek bir aşk öpüşünde Döndü, beyhûde başım Ah! kalemim... Ruh evim... Sözlerin anlamını yitirdiği, Nafile feryatlarda kaburgaların Çıtırdısında büyüyen Büyüdükçe saran arsızlıkta Sev beni… Yalın kalemimin, mürekkep ortaklığında Bir şiire, şevişgen hecelerde Dölle dilimi, hayata! İkiye böl canımı, sevgilim! Kıymıklarında gecemizin Nazende batıyorsun, yalnızlığıma Ve susuyorsun… Her zaman ki susuzluğumda. 11.12.12 21:00 NURGÜL OCAK ‘Gazelle’ |