Koku
anlar
zihnimde donup kalan fotoğraf artığı renksiz kimi zaman şekilsiz ki mutlaka kokulu olmalı mahalleyi saran keskin kömür kokusu kül kokusu oynadığım arsanın güneşin batımına yakın sessiz,kirli bir restoran bir hevesle çıktığım yaz mevsimlerinin telaşlılığı bisikleti arzulayan harçlığım ve ah o deodorant! kokular bir filmi başlatır gibi ya zaman içinde yolculuk hani oynardın ya kovboyculuk tezek kokusu nenene götürürdü ya mahalleyi dolduran koku balık hani çarşı zamanı kalabalık o kokuyu duyardın ya bir filmi bitirir gibi gözlerinde birikirdi dünya şimdi bazı kokular bazı bazı ağlamak bazı yaralar/sana bir şeyi bildirir gibi kokular biriktiriyor her anı ve tetikliyor koklamak bazı anılar/hiç çıkmayacak kir gibi. |
hem gülümsetti hem acıttı anıları.