ÖLÜME YAKIŞAN YALNIZLIK
Yakınlaştıkça yakınlaşıyor yalnızlık
Ve sonra aniden bir sessizlik Büyük bir boşlukta kendimi alkışlıyorum Zannımca sokaklar ölüm kokuyor İsimler beynimin en ücra köşesinde Ve daima dokunuyor yalnızlık Sabahın güneş doğmayan sessizliğinde Sokakları izliyorum Sokaklar boş ve kimsesiz, Hafiften esen rüzgara hareketleniyor yapraklar Yeni bir güne dahi yenilecek kadar Şatafatsız ruh halim Ve daral gelecek kadar Gözlerimin beton yığınlarından başka Göremediği güzellikler Ölüm her yanım Yaşamak için ölüme verilen randevu Ve acı olan randevuya verilen hesap Korkuyor ceset gireceği mezara Şeytan memnun kazdığı her kuyuya Renkler anlam bulur ölümün kıyısında Zifiri bir siyahlıkla ürperir kalp Ve aniden son bulur yaşam |