Bize de Ya Rab! Bize de Acı!
Bir ah ki!
Ne dilim konuşur; Ne gözlerim bakar etrafa. En delicesinden bir suskunluk... İçimde bağrışmalar, çağrışmalar... Herkese kızmalarım içimden... Edeb semalarında hüzün sararken beni; Dilim lal olur! Konuşamam! Anlatamam! Gözlerim ağlamaya oynar... İçimden bir ses akar: Bize de Ya Rab! Bize de acı! Gerçeğin başkalaşımı yürek sızlatır. İnsanları ezber oynatır. Ahmakça gülenler beden oynatır. Bize de Ya Rab! Bize de acı! |