Doğadan insana
Sen beni bilir misin
Ben dağ ben taş ben ağacım… Ben doğayım arkadaş Beni ezdin de geçtin.yaktın yıktın kül ettin. E ne geçti eline.söylesene ne geçti eline Tarlaların mı büyüdü Arsaların mı çoğaldı… Gökdelen mi yaptın benim eskiden yaşadığım o yerde… Yap.sana dur diyemem. Dilim yok Elimi kaldıramam elim yok Ama ben varım.sen yokken de ben vardım. Sen geldin yok ettin beni Doğayı elinle harap ettin sustum Yerime yeller açtın sustum Kuşları susturdun sustum Tavşanımın evi yıkıldı Sincabım ağaçsız kaldı sustum hep sustum… Ama ben konuşursam bir kere konuşurum. Medyadan değil..ben doğayım Doğa gibi konuşurum Yalansız konuşurum kimseye borcum yok İki yüzlü değilim gereği yok… Ben bir kere konuşurum ve sen hep susarsın… insan! Ümmühan Yaşar |