sen insan
en dar zamanda ararsın onu
en caresiz zamanda
gelir diye beklersin hep
oysa sen umutsuzluğunua yenik düşmüş bir ademsın
ışıktan gelen karanlığa gidensin
nerde hani diye sorarsın devamlı
oysa bilmezsin ki
en yakınında durur o
en yakınında
kaybettim dediğin aslında kendin
kaybetmeye değer verensin
çünkü kaybetmek seni
kaybettiklerinin yanında değerli kılar
çünkü onların acizliği seni sarar
hayır yapma
sevdiklerini üzme
çünkü onlar seni sende olan için bekler dururlar
sen se daha iyisine koşar durursun
daha iyi nedir daha güzel nedir
sille yemiş insanları gücümsemek mi?
çilekeş insanları ezip geçmek mi?
oysa onlar koşulsuz bağlanmışlardı sana
dönüş yok bitti dersen ey insan
dünyada en çok çile çekenler en üstün olanlardır unutma
sen onlardan üstün olamazsın
çünkü toprak gibi mütevazı güneş gibi sıcak bir dağ kadar dik