Hüzünlü, sıcak, lirik.
Şairin izniyle,
teknik anlamda birkaç öneri:


Servi/revanım!
Pamuk diyarlarına sardığım
İnsan olmamın asil hükmü
Zayıflığın (biçareliğin) ben
Eksilen yağlarının suçu
Havada tekmelenen
Muradın…
--
Burada (biçare) sözcüğüne takıldım. Bence, (umarsızlığın) daha uygun olurdu. Daha duru bir Türkçe.
*

(Biliyorum;)
Sana gönül koyacaklar
Kıskanacaklar sevgi tohumlarını
Onlar tutulmadı anne aşkına
Ve ciğerinden koparılmadılar
--
Burası biraz sıkıntılı. Üstte (biliyorum) var. Yinelemek iyi durmamış. Dahası, bu türden seslenişler (biliyorum/duyuyorum/anlamıyor musun/ bilsen... vd) şiirde fazlalık/yük olarak taşınıyor. Zaten, süreğinde neyi bildiğinizi söylüyorsunuz.
Bir de sözcüklerin tekil/çoğul dengesine (ler/lar eki) dikkat etmeli şair. Çok fazla (üst üste) çoğul sözcük, şiiri mani'leştirip zayıflatabilir.
koyacak/lar - kıskanacak-lar
on/lar - tohum/lar - koparılmadı/lar
--
Sonra, "ve" bağlacını da tasarruflu kullanmalı, olabildiğince uzak durmalı. Önerim:

Sana gönül koyacaklar
Kıskanacaklar sevgi tohumlarını (ya da > sevgi tohumunu)
Onlar tutulmadı anne aşkına
Ciğerinden koparılmadı
--
Buna benzer daha yoğunlaştırılmış, "eksiltilmiş" bir söyleyiş.
*

Çürük dişlerimin sebebi değilsin
Boynuna asılan (anne) yaftası
Ağır bir kudretin dağısın
Taşımak zordur (anne)
Dişiliğin panzerinde
Erliği…
--
Güçlü bir bölüm ama "anne" sözcüğünün peşpeşe tekrarı iyi durmamış bence. Biri eksiltilmeli.Eğer ikincisi çıkacaksa,
"boynuna asılan yafta" olabilir. Ya da aşağısı,
"taşımak zordur dişilğin panzerinde / erliği..." biçiminde. (benzeri bir kurgu)

Şair, sözcük tekrarlarından uzak durmalı. (İşlevsel vurgular dışında) Gelişigüzel yinelemeler, şiiri ancak yorar.
*

Bak gülümsedin!
Çocuklu yanlarımın edasına
(İpek kokularının suçu kim ola)
Mevsimler geçer arılar süslenince
Gel sen kokulu çiçeklere…
--
Üçüncü dizeye takıldım:
"ipek kokularının suçu kim"
suçu kim > değil de, suçlusu kim / diye düşündüm.
Ya da
ipek kokularının suçu kimde (ola)
(Belki de ben algılayamadım ifadeyi.)
* *



Ayıpsız (ve) günahsız gelsen
Kuş uçursam saçlarına
Anne öğüdü toplasam
Karamuk tozlarından
--
İlk dizedeki (ve) de gereksiz bence.
**

(Ve…)
Çağırsan beni
Güllü fistanlarının eteklerine
Bir mavi/de ben açsam çiçeklerinden
--
Çok güzel bir sesleniş.
Yine ve bence ilk dizedeki "ve" gereksiz, çıkmalı.
Son dizeyi iki türlü okudum.
Hem bir "mavi"nin içinde (mavide) hem bir "mavi de" çiçeklenmek...
Mavi... Gökyüzünün, kuşların, denizlerin rengi. Mavi-mor çiğdemlerin. Belki de bir anne gözleri...
**


Kuzu limanına biriktirdiğim biletleri
Anneme ayırdım bugün
Garibim sevinsin…
--
Şiirin sonu biraz zayıf geldi bana. Hele de üstteki güçlü bölümden sonra.
(Garibim sevinsin) gibi nerdeyse anonimleşmiş bir kalıp-söz, final dizesi olmamalı.

"kuzu limanına biriktirdiğim biletler", Şair için bir anlamı vardır mutlaka bu dizenin ama ben pek algılayamadım doğrusu.
(biletler...)

Benim için şiir, bir üst bölümde bitti. Orası final olmalı(ydı).
*
Bir küçük eleştiri de dilbilgisi imleri için. Noktalı virgül, üç nokta yan yana, ünlem...
Şiire katkısı yok, görsel bir yorgunluk. (Vurgulama zorunluluğu -durak- halleri ve benzeş sözcüklerin arasına konulan "virgül" dışındaki imlerden kaçınmalı şair.
*

"Güllü fistanların eteklerine"

sığınmış

çocukluğa

ve

şiire

selam olsun!