Kal Gülüm
Yüreğim berbat sevdam talan
Annence kutsalken uzağındayım senin Şehrine küs memleketine yabanım Tanımıyor çocukluğumun körebe sokakları Sen kömür karası gözlerine sürme çekerken Güz yaprakları düşmeden evveli Beni çekiyordun kendine ısrarla İşte o an kırılıyor gururum Ve bir öpücük konduruyorum ekmek tadında Uykulu gözlerine uyanasın gelmeden Hazan vaktiydi dalından düşerken yaprak Ve bağrıma taş bastım dönerken ettiğim yeminlerden Beni sevmen Ya da nefret etmen senin yararına Çok seversen benim kalırsın nefret edersen unutamazsın Oysa kırılganlıklarım gülce ani ve narin iken Ağaç gibi altında oturulmaya hasretim seninle Ve şimdi apayrı şehirlerde sabahlıyoruz biz Güneş tam tersten doğuyor kırılmış aşkımıza Gözlerim uykulu günaydınlarımız sis, çapak dolu Tam ten’imiz genleşince farkına varıyoruz yaban omuzların Yumruklarım göğsümü pare pare top ateşleriyle dövdü Seni ben beni de sen umursayarak hatırlayınca Nefret nidaları bir kez daha döküldü avuçlardan Sahte gülüşlerin ardına saklanarak bir kez daha kal Gitmeden senden sen bende kal Cesaretimi kaybetmeden bu kez ben buldum Ve sana hediyem olsun kal deyişlerim |
Kutluyorum...