Umudun ResmiYükü, merkep sırtında; umutsa kucağında Dağ patikalarından, iner ovaya doğru Dört yetimi daha var kerpiçten ocağında Güneş yanığı ne ki yokluktan yanar bağrı Adamını yitirmiş bir mayın tuzağında Geçim denilen bela her gün ölmekten beter Sabır ile yoğrulmuş çile çok azığında Dert çekmeye alışmış bu ayıp kime yeter ? Her çocuk bir umuttur, bir fidandır dikilen Susuz,kıraç toprakta nasıl yetişir o can Kuruyan bir dal olur yaprakları dökülen Bu bitmeyen drama hiç mi yoktur bir bakan ? Doğan rızkıyla doğar yaşar da nasıl yaşar Büyüdükçe çileler türkü olur diline Sahip çıkılmaz ise bir gün mutlaka düşer Fırsatını kollayan kötülerin eline Yıllarca kapanmayan ne derin bir yaradır Bize kalsa kapanır sarılmayan yara yok Yarayı kaşıyanın işi gücü paradır Maksadı nifak sokmak işkembesi dolu tok Göçle sorun bitmiyor yerinde çözmek gerek Günlük çözüm üretmek çare değil davaya Huzur, refah, eğitim önce olmalı erek Yoksa bütün emekler uçar gider havaya... Mehmet Nalbant |