Son Perde
Amansız bir derd ise ansızın kapı çalan
Hayaller serâb olur, gerçek bildiğin yalan Kirpiği zorladıkca "Gamlı Konak"ta kalan Sükûtu seçer dilin, duygular ayar gözler Serde söner kandilin, bir mendil arar gözler Önce biraz ağlarsın sessiz, sakin bir yerde Sonra kadermiş dersin onmaz olan bu derde "Hayat" denen sahnede kapanırken son perde Dostlar gelir yâdına; vefâlı...vefâsızlar... Düşününce derinden, yürek burkulur sızlar Ecelle hitam bulur bitmez sanılan süre Cansız bir beden düşer kabir denilen yere Bir tek mâzidir artık açık kalan pencere... Arada hatırlatır ardında kalan izler Sözde dost çoktur amma, özde sevenler özler... Değilmi ki aslolan îmân ile son nefes Gâfile cennet bu han yüreğime dar kafes Vuslat için gün sayar içimden ilâhî ses Varsın yorulsun dizim, sarpa sarsın hep düzler Bükülen her bedeni, nihâyet toprak düzler... Gam çekme Şairağa, Aşiyandan yana bak! Tûl-i emel içinde hayal kurmayı bırak! Gözlerin zirvedeyken çiğnediğin bu toprak Mahşere giden yolda nice sırları gizler Akleden îmân ile nurlu izleri izler... Mehmet Nalbant |
GÜZEL BİR ŞİİR OKUDUM VE TAKTİRLERİMLE KUTLUYORUM...
............................................ Saygı ve selamlar..