moladuvarlarım vardı kendimden önce... mişli geçmiş anlarda zamansız zamanlarda tüm yaşanmışlığıma özel ördüğüm. kendime geç kalmışlığımda belki ondandı hani mazeret göstermeksizin ilk vesaiti. kaç mola yerinde teğet geçtim posta kutularını ve kaç gece salondaki çek yat tanık oldu sessiz, çılgınca ihtilallere.. sesine yabancı bir ses hapsediyorum tüm sessiz çığlıklarıma inat... el işaretiyle sorguluyorum... nerde/sin? (...) |