UYAN HALKIM
[ kalin ]
Hantal zamanda, yolcusu sessizce kaybolan Gerçek hazin de, teslimiyet zincirin olan Özgürlüğün gider, zayi vatan budur talan Yakında bil savaş, açılım koca bir yalan Dostun da yok ve herkese düşman sokar yılan Birlik yapar çıyanla, sınırımda bak dalan Orman söker de, yandaşı evler yapar kime Mağdur olan da halk yine sor git de hakime Şart oksijen nefes alamazsın boğar hava Affet desen de bil öcü korkunç alır doğa Yıkmak düşünce hep atanın devrimini bil Aydın fikirde düşmanı dillendirir de dil Sağlıkta katkı pay adı bilsen gider paran Doktor özel olursa güzel, tutmasın saran Öğretmenimle sözleşirsin, kadro hiç mi yok Dört artı dört okul yaşı beş, sormayın bu şok Kurtar batıkta zengini, hakkın sorar yetim Gitmez bu devri saltanatın, etme ey zalim Elbet onurlu halk yazar destan vakitse tan Bağnaz düşünce korkutamaz, “bizlerin vatan” Mef’û lü/fâ i lâ tü/me fâ î lü/fâ i lün |