SÖZLÜK:

serdilk: sevgili
kamçır: zorla alınan
rayiha: güzel koku
yakşak: çok söyleyen, çok konuşulan
şua: ışın, nazar, bakış

esiriydi gözlerim
çarparcasına kayaya paramparça gözlerinden düşen her şuanın…


kokunsuz kaldım Serdilk!
kirli mendilin kaybolalı beri yoksunum duyularımdan
akan mürekkebin akıntısına kapılıp saldım yüreğimi
kayık yaptım duygularımı yırtık bir k/ağıda
yakşak söylemler tenhasında
koptum sinenden serseri mayın gibi çarpıyorum bilinmeze
yiğitler düşüyor hüznümün meydanlarında
eee…
yoksun ya,
ne gülüşün değer gülüşüme, ne bakışın Züleyha!


bir yanın boğulur efkâra, bir yanın vurdumduymaz
bu yavan gülüşün bana göre değil Serdilk…


kalbimi istilan yetmezmiş gibi, aklımı aldın
dışımda mahşeri kalabalığın, içimde vahşetin yaşanıyor
içimi içten çökerttin Serdilk!
küçük omuzlarımda tomarla ağırlığın
tokmak gibi iner takatı tükenen dizlerime
sayende ölümlerden geçiyorum, ölüm seçiyorum her kıyamda
tabutum yürüyor omuzlarında ayrılığın
alazlanıyor gözleri Azrail’in peyderpey
peyderpey ölüyorum
yokluğunla!


hayalin her gece geçerken şerit şerit tıktığın münferitinden
kamçır duygularıma mil çekiliyor zindani gözlerinden…


tek dayanağı, ilk ağrısıydın feri bitmiş gözlerimin
gözyaşlarım taşırdı sularının bardağını
ilk dalgana istemsiz düşüyor kulaçlarım
yoluna açılıyor Musa’nın Nil yolu
düştü düşecek
tek ayak üstü uçurumunda soluklanayım az
y/üzmeyi bilmesemde boğulmam alaboranda
omuzu d/üşük sevmeler bana göre değil Serdilk!


bir Anadolu gülüşün olsun, bir de ataerkil sevdan
delikanlı naraların olsun, dağa çarparcasına üzerime yankılanan…


canıma yetti ya,
birazdan ellerinden tutacağım, serçe parmağını kıvırıp
canını yakacağım
ellerini dokunduracağım göğüs kafesime
canım yanacak
canın yanmadığı kadar
yırtık bulutları dikip
fermuarından çözeceğim
yaslandığım karanlığına ziyası sızacak güneşinin
yetersiz kalacak Dicle Fırat arası bezediğim mezopotamyam

Ey Serdilk! …
camı kırık can kafesime dokunuşuyla tenin
utanıp kapanan mimoza misali
umutlarının masalı olacaksın, rayihası baharımın …


recmettirseydim kendimi eli tutulmaz ellere, daha çok sever miydi yüreğin beni?


Şükrü Aktaş