KAR YAĞARKEN DÜŞLERİMEAyaza kesen bir kış günü oturdum bir kameriye altına Soyundum senli günleri karların içine Üşümüyorum hiç. Senden sonra o kadar üşüdüm ki Unuttum sıcak esen meltemleri Nasıldı kokusu ateşin Nasıl yakardı beni bilmiyorum. Donan duygularım kalbimin penceresinden sarkıyor Dışarıda insanlar gülümsüyor yeni güne Nasıl bir şey gülmek.. Bilmiyorum unuttum Üstüme bir pelerin geçirdim gözlerime kadar Tanrı ile bir anlaşma yaptım Ne zaman ki bahar gelir gönlümde ki mevsimlere O zaman öğreneceğim yeniden ısınmayı Tipi esen şu gönlümü kapatacağım ilk kez kem gözlere Adak olarak kendimi sunacağım ayrılanlara. Nefesim donuyor her sen dediğimde havada Kalkacak gücüm var mı oturduğum karanlıktan Işıkları kapatalı ne kadar oldu bilmiyorum Yansın artık Tanrım güneş düşsün avuçlarıma. Buse DENİZ |