Gururlu Kılıbık
Adamı görünce, kazak bir ermiş,
Hanımdan korkmadan yaşıyor sandım. Meğer korkusundan tir tir titrermiş; Soğuktan ötürü üşüyor sandım. Bilmem ya, ilk günden başlamış çile O akşam çarşıdan gelmemiş file Soba demirini kapınca ele; Spor olsun diye koşuyor sandım. Nerden bileceksin evin içini Herif gayet mutlu, bulmuş eşini Ağzına çarpınca dökmüş dişini; Otuzundan sonra dişiyor sandım. Bir gün baktım üstü, başı dağılmış, Pabucunu almak için eğilmiş, Tekme darbesiyle yere yığılmış; Eşiğe takıldı düşüyor sandım. Yemek isteyince, temiz bir dayak, Yemiş, övünüyor, buyur buradan yak. Boy bos tam yerinde, görüntü kıyak; Gurur paçasından taşıyor sandım. Mehmet Postallı / 2012 |