Şehrime dökülen son ışıklarda ufukta eridi
Karamsar düşünceler ölüm sessizliğine bürünen gece gibi
Yorgunum dil bilmez iklimlerde yaşamaktan
Dilimden anlamayan bu gurbet ellerde neler yaşarım
Başıma neler gelir hiç düşündün mü?

Sahralara sığındım unutmak için hatıraları
Rüyalar dökülüyor birer birer gözlerimden
İkindi yağmurlarının hüznü gibi ağlar düşlerim
Dünya gözümden siliniyor göklere kanatlanıyor aşk

Aşk elbette gizli gerek

Aşk sahilinde gizem içinde süzülür gider yıllarım
Özümseyerek hayaller kurarım
İkindi güneşi bahtımın ufkunu yalarken
Hicran dolu gözyaşları öpüşür yanaklarımda
Oysa ki;
Buseler tebessüm etmeli dudaklarımda

Zulum karası bir hüzün bulutu çöktü üzerime
Eylülün hüznü dökülen yapraklarda sonbaharlaşıyor
Şiirimin notalarının tınıları kaplıyor loş ışıklarda tüllenen ufkumu
Hüzünlü akşamlara gömülür melâlim
Acın bağrımda yanar, hücrelerimde dolaşır
Susarım erdem niyetine

Kara gözlerimde suret değiştirir parlak bir eylül güneşi
Sevgilin firkâti gözlerimi buğulandıran hüzün bulutu
Gayyalarda muammalarla boğuşurum

Romantik dalga sesleri ritmik bir melodiyle sahilimi okşarken
Sert rüzgarları andıran bakışın şafağın sesiyle uyandırır uyuyan gülüşlerimi
Buğulu günler sarıp sarmalar,acılarımı öper buruk bir tad hüzünle nemlenen baharlar gibi
Zamanı buğulandıran yağmurlar eritiyor beni bu iklimi bozuk düzende
Ruhum maveraya yükselirken sadrımda güneş batar, ay doğar, akıbet alacakaranlık