Okşandıkça parlayan kemikten bir tespihtir aşk ellerimde.

O eşsiz pırıltılarıyla zümrüt pırlanta yakut ve elmas kıskanırlar onun makamını.Her elime aldığımda tüm varlığımı titretir ilahi ilhamdan aldığı kudret ile.
Birer birer çekerken adedinin hududu sır gibi saklanmış tanelerini, her seferinde bile bile yudumlarım ikram ettiği zehirli şerbetini..

Dert yüklü kervanım uzar kıvrım kıvrım
Gamlı başım paratoner sevdalar yıldırım

Acı ciğerimi deler aşk deşer baldırımdan
Çelmeler hasretin doğrulsam kaldırımdan

Tek mutluluk kaynağım sevgi dolu sesin
Söyle bana ey sevgilim ses ver neredesin

Bir kerecik bir kerecik daha görsem seni
Giyerek geliversen bana o yeşil elbiseni

Daima tek benim olsan intihar etse hüzün
Ağlamadan ebedi iftihar ile gülse yüzün

Kükreyerek püsküren yanardağlarım sönse
Yokluğunla duran dünyam varlığınla dönse

Bir boru çalınıp uyansa tüm heyulalar birden
Ve bütün mevtalar dirilip kalksalar kabirden

Uğruna savaşırım hepsiyle üstüme yürüseler
Hatta çırıl çıplak bedenimi yüzüstü sürüseler

Keskin kayalarda kalsa vücudumun kabuğu
Her hücrem ile hissetsem dondurucu soğuğu

Ardından çarmıha çivileseler duymam esef
Milyonlar adedince oklarına edilsem hedef

O hedeflerini vuran okların her biri var ya
Aldığım gelmiş geçmiş en parlak madalya

Ne üzülür ne feryad eder ne de dövünürüm
Ölümüne sevebilmekten ancak övünürüm.

Ben ölümüne severken hala nedir seni tutan
Sevmek nedir bilmeden sevdim demeye utan