Yürek sızladıkça dil söyler
Yaralar derin ne etsin kader
Dil söyledikçe yaşlanır gözler
Ah ah çektikçe acı eser yeller

Yaşadığın acı zülüm olursa eğer
Aşkın o zaman yaşamaya değer
Hazanda çöktü içimize hüzünler
Kış gelende eğlenir acı gönüller

Fani dünyan gerçekten yalancı belli
Gözlerinle gördüklerin eder az teselli
Her dem aşkını ararsan zihnin evveli
Kıymetini bilen gönlüne atacak temeli

Aşk aşk diye zehir zemberek oldu hayat
Ne olurdu gönlüme düşseydi baldan tat
Kevgir oldu gözlerim görmüyor seni rahat
Sevgi denen şey kelebeksi etmiyor biat

Orada kalsın sırlar gündüzlerim gecelerime ağlar
Mecal bırakmadı bende bedenimi çökerten ağrılar
Zalimler yüreğimdeki sevgi çiçeklerini soldurdular
Kalmadı gücüm sinsilere mağlupsu köhne duygular

Zekeriya ÇAVUŞ
Teaching Assistant Researcher, Writer
[email protected]
Düzce 26.11.2012 – 09 .00