Oysa,
Sana söyleyecek onca sözüm var.
Söylemek istediğim,
Ama söyleyemediğim...
Korkmadan konuşmak istediğim,
Ama kaybetmekten korktuğum...
Hislerimi söylemek istiyorum,
Ama gitmenden korkuyorum.
Konuşamıyorum...

Seni sevdiğimi söylemek istiyorum.
Yanıbaşımdasın ! Ama söyleyemiyorum...
Elini tutmak istiyorum.
Yanımdasın ! Ama uzanamıyorum...
Gözlerine kokmadan bakmak istiyorum.
Karşımdasın ! Korkuyorum...
Kacıyor gözlerim...
Senin omzuna yaslanmak istiyorum.
Seni üzmekten korkuyorum..
Varlığın iyi geliyor sadece.
Gözlerin !
Ama anlatamıyorum.


Korkuyor bu yürek.
Elimi uzatsam yanımdasın,
Ama uzanamıyorum.
Susup gidişini izliyorum sessizce...
Daha fazlasına cesaretim yok.

Kazanamadığımı , Kaybetmekten korkuyorum.
İnsan kazanmadığını nasıl kaybeder ?
Söylesene bana çocuk !
Neden saçmalıyor yüreğim?..

Keşkeler geçiyor içimden...
Sonra senden uzaklara kaçmak istiyorum,
Görmemek istiyorum gözlerini..
Unuturum temennisiyle..
Yüzünü görmezsem özlemem diyorum.
Ama daha fazla özlüyorum hergün..
Kandıramıyorum kendimi.
Sevmiyorum diyorum , Olmuyor...

Seni kazanmadan,
Kaybettiğimi hissediyorum çocuk!..
Kaybetmekten korkuyorum.
"Lügatımda öyle bir kelime yok! " diyorum
Kaybetmek yok!..

Seni seviyorum be çocuk..!
Bu nasıl anlatılır ki ?
Bilmiyorum...

Karşına geçip,
" Sen Allah’tan sonra en önemli dayanağımsın !
Babamdan sonra seveceğim insansın.."
Demek geçiyor içimden...
Öylesin , Diyemiyorum...
-KARA GÖZLERİNE BAKINCA KONUŞAMIYORUM