Sadece özlemi bitiremedim içimde.
Sadece sana olan sevgimi.
Azdılar aslında...
Çoğaldılar zamanla ,Sardılar dört bir yanı...

İçimde onca kelime varken.
Sadece günlük cümleler kurabildim.
Sana karşı...
Gözlerine karşı...

Tüm özlemi sığdırdım.
"İyi geceler’e"
Yahut "günaydın’a"...
Ama buda yetmedi özlemini bitirmeye...
Kalpteki odalarım sana küçük geldi çocuk.

Cümleler kuramadım sana.
Gözlerine bakınca,
Düzüldü boğazıma kelimeler...
Sen özlemime takıldın...
Sözler boğazıma...
Özlemi söyleyemedim.

"Özledim" yerine "günaydın" yazabildim.
Yada önemsiz bir "nasılsın"...
Ama sıradan cümlelerde daha fazla harf yok mu çocuk?
Neden az harfli cümleler kuramadım sana?

Ama şimdi kokuyorum biliyor musun?
Özlemim kalbine girmiş olabilir ama..
Basitçe bir hoşçakal’a sığdırır mısın beni?
Ben seni hiçbir yere koyamazken...

Korkuyorum çocuk...
Özlemimi yetim bırakmandan
Beni sensiz bırakmandan...
Alıştırıp gitmenden...

Neyse özel insan...
"Nasılsın ?"