ÇÖKERTME ÖLÜM-E GÜL TEBESSÜMah! çilem sesim çürüdü, bedenim tutuştu ölüm tutan şehirlerin sokak aralarında savurun külüm susak martıların çığlığına sorun beni anlatır gaflet bulutları, yağmur damlaları çökertme dertler aklım yuttu, dizlerim titriyor çehre züğürdü çaresizlik güz aşınımında yalancı mevsim tıpkı dökülen yaprak gözlerim bir ağlıyor bir gülüyor, çıldırmış günler ah! kırlangıç gölgem, hasret dağlıyor gittin... of! gittin... giderken kanla yazıldı yeminler yokluğa çekildi gerçekler, hayaline sarıldı kollar ah! suçum ne, şeytan tokmağıyla dövüldü sinem bilirim aynalar yabancı, karanlık can söker ruh çırpınır boşlukta, ecele açan çiçek şehri-kalp gün vurmaz, serçe konmaz kar yağan pencereme dirhem dirhem tartılır acının telvesi yavaş yavaş ölürüm, ettiğin zulümle yine de küsemem baktıkça hatırlatan açtığın yaraya devrilse cihan üzre, burnumda tüten yoldur elâ gözlerin zaman yetmiyor, unutuluşun adresini silmeye ah! tesellisi uzak umut kes bileklerimi... ey! keremi güzel mevlam müsaadenle...bırak da hüzün malikânesinden rüzgâr alıp uçursun nefesimi... ayşe uçar 22/11/2012 uzakkaldıerişilmezyollar |