Ellerin bereket saçar Değdiği yerde güller açardı Ah annem benim; Yine meyveye durdu dallar Yedi çocuklu sütlü kadın gibi Diktiğin zeytin ağaçları Doyuruyor kurdu kuşu Çoluk çocuk açları...
Şimdi öte yakadasın Sanki Styks Irmağı Aramızda Aykırt Çayı; Nar ve zeytin Cennet meyvesi derdin Nerelere gittin Bize kaldı yeryüzünde Yarattığın cennetin...
Hani atarken tohumunu toprağa Dedemle pazarlık etmişsin; ’Yetişirse ağaçlar Burayı bana verir misin baba?!’ Rahat uyu ana Bize miras diktiğin ağaçlar, Toğrağına düşen rahmet Gözümden düşen yaş sana...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ANNEMİN ZEYTİN AĞAÇLARI şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ANNEMİN ZEYTİN AĞAÇLARI şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Kutlarım
Saygılarımla