Ölüm ’ü seviyorum geceden sabaha
Ecel ’in koynunda.

Birden oluşuma kızıyorum hayatta
Ya da
Eksik doğurulmuş kadınlığıma.



Sus pus oluyorum.



Düşünüyorum da eksik yaşadığım zamanlarda
Kaç yaşında olurdum şimdi ,
Gecelerin koynundan çıkıp
Hayata nefes aldırmasaydım.



*


Şimdi

Bir türlü atamadığım
Elimde ipe dizilmiş
Ardı sıra dizili kelimelerim var.
Hangi tavana assam
Tutmuyor ilmik.
D/ağlıyorum kendime
Düzelecek ne varsa diye düşünüyorum.


Ben döl olup düşüşü ile
Ölüm olup bedenimde süzülmesini seviyorum zamanın.


Dilim tutuklu
Ellerimde yeşermeye utanan bir kadın.


Kaç zayıf karakter sığdırabilirim
Kaç gereksiz kelâm dudaklarıma.
Ki
Dudaklarım aslında
Baldan tatlı
Baldıran’ dan zehirli dilekler ihtiva eder.


Aşk
Nefes bile almak istemiyorum yokluğunda.


Ve
Sen
Ölüm !
Öyle tatlısın ki dilimde
Bir kadeh dolusu k/ayıplarımla
Her gece
Ruhumda yeniden doğuşlarına içiyorum.