SULTANIM
Köle pazarında,
Yusuf’a pey verenler arasında Sayılsın diye adı Cebindeki son kuruşu arz eden kadın kadar; Sırtında bir damla su, İbrahim’in nârına ’Safım belli olsun’ diye koşan karınca kadar Alamadık yerimizi, bilemedik safımızı, Affet bizi Sultanım Sana ümmet olamadık! Oysa; İlk, semaya yazılmıştı canın Cananınla yanyana, Adını gönle düşürmeye çok geç kaldık Sultanım ’Af’ dilesek senden Ar eder, lâl olur dillerimiz Lisan davacı bizden... Halimizi arz için liyakatsizse harfler Sözün şükrünü nasıl eda eder bu beden! Duaya açılmayı zûl görürken kendine Ne etekleri tuttu da Kızarmadı ellerimiz Pervasızca ram oldu Bu asrın icabına Zaman davacı bizden... Betül Yüksel 13 Nisan 2012 İST |