Yürek sancılarımın ağıt olup
Kurşun işlemez gönülleri deldiği andır
Bu seslenişim;
Biçare omuzlarıma yüklediğin ahların
Aslan payı
Senin değil mi?
Fütursuzca yağmaladığın
Ölüm kokulu nefesini sürerken tenime
Hiç yanmadı mı yüreğin
Giderken ardına bakan gözlerin
Gördü mü bıraktığın enkazı
Umutlarını yok ettiğin bir bedeni
Karşılık görmemiş aşka kurban edişini
Nasıl da öldürdüğünü seyrettin mi?

Hadi durma linç et
İnsafsız infazların la oku beynimin arkasını
Dilimden çıkanları takmadan üret kendince
Su götürmez bahanelerini
Rahatlat kendini
Ama bil ki;
Beynimin arkası da dilimde
Aynı mahşerin teneşir inde
Ölümü seyrediyor.

Artık alıştım
Ölüm türkülerine…


İşte bende çekiyorum yüreğimi
Söküp atıyorum bedenimi üzerinden
Ölümüne seyirci kaldığın bu menfur cinayeti
Kim üstlenecek
Kim çukura atıp üzerini örtecek.
Ya da bir ömür omuzlarında
Kim taşıyacak…

İbrahim ALTIKULAÇ
“Senin Uğruna”