LeylekRamak kala yoldan çıkmaya İplemeden hiç mir’i, pir’i Bir mum yaktım karanlığa İlk oluştan bu yana Yuvalanmış olan asırlarca -yürekte - vicdanda- Tüm çirkinlikleri yüze vurmaya. Kim düşündü.? Kösnül Ve kösnük güdülerin semeresini Ve sonrasını. Kol geziyor ölüm, kan revan Kimi namlu ucundan, kimi açlıktan Güya sevgiden kimi, güya aşktan Bakıldığında siluetlere Çoğu güya "insani". Vazgeçtim bilcümle imtiyazlardan Böyle ise beşeri Varsın bende toplansın Cümlenin günahı, şerri. Ki İzansız, skolastik Süregelecekse varoluşu bir bebeğin Dilerim gerçekleşir masallar Ki Ya reddi ebeveyn Ya reddi zade hakkı olur Leyleğin. ********* kutbo Adana 23.04.2011 |