Dese ki bir gün, Tanrı
Ey kulum
Sen ki
Yaratıldın en değerli varlık diye
__Göz erimince görülen
__Tüm asma bahçeleri
__Sana hediye.

İster salkım, salkım kopar ye
İster çıkar nektarını kadeh, kadeh iç.

Tüm uzuvların yerinde
Monte de ettim başına aklı
Tahtan eksik değilse, her şey elinde
Sevabı, günahı bende saklı.
Okunur, günü geldiğinde
Yazılanlar, bir bir, amel defterinde.

Ötesi
Umurumda değil hiç.

.....


Ben ki, bir herzevekil
Gibi atılırım ortaya
Tahtası eksik olmalıyım ki
Tez elden takılırım oltaya.

__Sanırmısın sen ey Tanrı-m
__Ki yarattığın hepsi aziz kul
__Ve hiç eksik değil tahtası ?

Oysa
Yaşadıkça, gördükçe depreşir sanrım.

Silinmiş masumiyet geni
Herkes anasının gözü
Çepeçevre sarmış kiri, pası
Hem vicdanı, hem özü.
Necipliği
Ara ki bul.

.....

Lâkin yine de
Serbestim madem yemeye, içmeye
Sil günahlarımı
Bakmadan çoğa, aza.

Bir de
-en mühimmi bu-
Göster kudretini
Adına ahkâm kesen
Şu bin şahit isteyen, kulun demeye
Kuru softaya, yobaza.



kutbo
Adana 13.09.2010