çocukları
çocukları
çocukları
öldürdüler

kuytu diplerde sessiz menekşe
yeşil çağla
ve tatlı bal
gözlerinden öldürüldüler

Muzaffer İlhan Erdost

“Senin mavilerin alacakaranlık
Bense gümüş tepside sunulan
Özgürlüğe el verdim çaresiz”


Kavruk acılar düğümlü
Sol cenahtan sarıyorlar
Ay parlağındayım
Şarlatan olmadım
Ölüm kardeşi
Acının nefesi
Bir dirhem et
Açlık grevleri
İşkence…


Erdal
Mahir
Yusuf
Deniz


Deniz gözlerinde umut
Acılar peşkeş çekiliyor
Çiçeğe dönmüş benizlere
Ölüm çizgileri işlenmiş
Memesinden kan sağılır
Ak gerdanlı analarımın
Senin göğünde karanfil
Sofranda biftek…


Bense;
Tütün sarhoşu
Kangren devrimlere
Sevdalar sarıyorum
Avuçları terli çocuklar
Menekşe uçuruyorlar
Göğün mavisinde


Ve bir güneş!
Algın uykulara inat
Saçlarından alev alıyor
Son üşengeç serçelere


Şimdi;
Tüm tekne kazıntısı düşlere
Masum olmak lazım…


Yalnız ölür
Şair/Ozan
Nazım Rusya’da
Yılmaz Fransa

İlhanı çağırın bana bugün
Ölüm sırası onda dost nazarında