BEN AŞKI ACI TABAĞIN DA BANMIŞIMSine me vurdu hasretin yakomozlu ışığı felek en derin çentiği atmış al nıma hayat aramıza gurbeti koymuş ...ben aşkı acı tabağın da banmışım rüyaları dizmişim ip gibi düşlerde mum yakmışım hayalerden meze yapıp aşkı hasrete banıp banıp içmişim yakmışım dünyayı parmak aramda çekmişim kainatı nefesim de güneşi olmuza alıp sana çamaşır gibi dizmişim seni son bir defa ölmeden görmek için eline avucuna yüzümü sürimek için ayaklarına kapanıp özür dilemek için deryaları sal yaptım yüzül gülmedi be ne yapsam ne etsem de olmadı be sevi ağaçlarını saçına resmettim nergizleri ayaklarına serdim gülmedin be öylece çekip gittin eğer ayrılık kurşunu ile vurmasaydın ben böyle cehennem yaşarmıydım irfan KÖKTEN |