mavi
anlatamadığın yılların dı belki
anlamsız kalan şehirlerdi boğazından bi somun ekmek ya geçerdi ya geçmezdi yorgundu bedenin , toparlanmaya kalkmaya can atarken yerden bir daha düşerdin , en savunmasız yerinde tutunmaya bu kadar yakın iken , bir farklı el daha mani olurdu. Hevesine. surlarla kaplıydı insanların , kapkara . dehşetin açıklanmayacak yüzüydü karanlığın. gözlerin bir boğaz gibiydi hemde , köpük köpük beyazın içinde maviydin |