Tutup da saçlarından yapışsam dudağına
Çıkartırım kendimi düşlerin arkasından
Dokununca nefesim allanan yanağına
Mevsimler bahar olur zemheri ortasında

Tutuşur masumiyet terk eder berraklığı
Arzular kızıllaşır ateşi çıkar göğün
Hatırlatır yüzünü şehvetin sıcaklığı
Mutluluktur o an hissederek gördüğün

Sınırları kaldırır aç kalmışlığın cengi
Zaman tırpan gibidir soluklar derinleşir
Vahşi uysal takılır cennete uçar sanki
İki beden bir olur can canla bütünleşir

Nefesler kördüğümdür baş ayakta ayak başta
Ruhu besleyen özsu sorgusuzca içilir
Volkan lava gebedir mekân kalsa da kış da
Güçlerin ihtişamı kemiklerden çekilir

Rüzgâr ulur dışar(ı)da kurtlar körpeyi arar
O An gelir ışıklar dolunayı çağırır
Üşüyen şömineler ikimiz için yanar
Çığlıklar arasında aşk kendini doyurur.