Sarhoş diye anıldım
Namerdin sofrasına azık yaptılar
Meze diye sunuldum ona yanarım Bazı zaman böldüler bazen çarptılar Mal yerine konuldum ona yanarım Kalbe en güzel neyse onu öğrettim Ne bir gün öfkelendim ne de küfrettim Yüzüme her güleni dostum zannettim Yanıldım çok yanıldım ona yanarım Ne kadar da zor imiş hayat okulum Elimden hep alındı paramla pulum Yok altıma serecek şimdiyse çulum Kuş misali yonuldum ona yanarım Uzak benden çok uzak huzur neşe de Keşke balık olsaydım ben de şişede İki kadeh içerken kuytu köşede Sarhoş diye anıldım ona yanarım azaptar 7+5 |
kötüler asla gülmezler/ yalnızca iyileri ağlatırlar,
sevgimdneiz