Çöl
Çöl susuzluğa ait çoklukta bir kara gölge...
Kalbi kavrulmuş toprağın üzerinde. Yırtılıyor toprak, kuyu bir engin deniz... Ve yazılan, siz bilseniz: "Çöl, yalnızlığı çok bir yürek bu kalabalık bedende." Su diyorum, susuzluk özlemekle bir Özlemek diyorum, susuzluk değiyor canıma Sûretâ bir gölge yaklaşıyor yanıma ’Ten’ diyor... ’Ten, çölü suya tercih ediyor.’ Bir aydınlık kapısı var, kapısı dar karanlığın Bir ufak dal filizlenmiş, suya yakın Kuyuya yakın... ’Çöl’ diyorum, ’uzan’ diyor ’Susuz kalmışsın, Susuz kalmışsın ey insan Sen kimsesiz bırakılmışsın...’ Sonra ölüyoruz karanlığında rüzgarın Rüzgar karanlığıyla diriltiyor nefsimizi Nefesimiz değiyor kuyuya... ’Yusuf’ diyorum ’Güzelliğin sebep mi kuyuya Güzelliğin mi sebep kuyunun uykusuna?’ Asena Gülsüm Güneş |