Zaman YolcusuŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Zaman mı geçiyor sadece?
Zaman kol geziyor,
Alnımdan çizgi çizgi vuruluyorum, ’Saç ak’larım gölge etmez halde, Çukurun üstünde oyalanıyorum. Bakınca gökyüzüne, Hayatı kıskanıyorum, Zamana verip sırtımı, Kendi türkümü söylüyorum; "Çok teşekkür ederim, Son hediyeni bekliyorum." Zaman kendiliğinden belirgin, Artık saate bile bakmıyorum, Nicelere meydan okumuşumdur da, Ölüme meydan bırakıyorum. | Emrah Nargöz |